Rzeczpospolita Trojga Narodów powstała. O kilkanaście lat za późno

16 września 1658 roku w Hadziaczu przedstawiciele Rzeczypospolitej i Wojska Kozackego zawarli Unię Hadziacką. Przekształcała ona Rzeczpospolitę Obojga Narodów w Rzeczpospolitą Trojga Narodów. Od tej pory państwo to miało się składać z trzech równorzędnych części – Korony (Polska), Wielkiego Księstwa Litewskiego i Wielkiego Księstwa Ruskiego (Ukraina). W skład WKR miały wchodzić województwa kijowskie, bracławskie i czernihowskie. Analogicznie do urzędów w dwóch pozostałych krajach miał być powołany urząd Hetmana Wielkiego Ruskiego, Marszałka Wielkiego Ruskiego, czy Kanclerza Wielkiego Ruskiego. Posłowie kozaccy mieli być dopuszczeni do Sejmu. A prawosławni biskupi do Senatu. Państwo to miało posiadać własne wojsko, własny skarb, własne ministerstwa i urzędy, pod zwierzchnictwem hetmana z własnego wyboru. Szlachta wszystkich trzech państw miała wybierać wspólnie króla i wysyłać posłów na sejm walny. Tysiąc Kozaków (starszyzny kozackiej) otrzymało nadanie praw szlacheckich jednorazowo, a stu Kozaków (z każdego pułku kozackiego) zatwierdzonych przez hetmana miało z rąk króla otrzymywać szlachectwo corocznie. Powstanie Rzeczpospolitej Trojga Narodów było jednak mocno spóźnione. Ostatecznie ziemie Ukrainy wchłonęło państwo moskiewskie.