Gdy spojrzymy na panoramę Pragi nie możemy nie zauważyć neogotyckiej świątyni z dwoma, charakterystycznymi wieżami. Polskie, warszawskie Notre Damme – tak niemal od początku nazywali ją mieszkańcy. Kościół pod wezwaniem świętego Floriana i Michała Archanioła od ponad stulecia jest symbolem prawobrzeżnej stolicy, od trzech dekad katedrą Diecezji Warszawsko-Praskiej. Niedziela, 15 stycznia jest pierwszym dniem, gdy po wielomiesięcznym remoncie do katedry wróciły Msze święte. A w czerwcu kuria poinformowała o mianowaniu nowego proboszcza.
Zostanie nim ksiądz Tomasz Kalinowski, dotychczasowy wikary w parafii Bożego Ciała na Kamionku. W połowie stycznia po długotrwałym remoncie do praskiej Notre Damme wróciły Msze święte. Świątynia na nowo pełni rolę katedry (przez kilka miesięcy zastępowała ją konkatedra warszawsko-praska). Ma też na nowo świecić pełnym blaskiem.
Praska Notre Damme to kościół niezwykły. Świątynia powstała na przełomie XIX i XX wieku, jeszcze za czasów zaboru rosyjskiego. Mieszkańcy od początku nazywali ją „polską Notre Damme”. Była wyższa niż dziś, jednak w okresie międzywojennym wieże zaczęły pękać, trzeba było je obniżyć. W 1944 roku kościół wysadzili Niemcy. Bazylika św. Floriana i Michała Archanioła trzydzieści lat temu została katedrą nowo utworzonej Diecezji Warszawsko-Praskiej.
Bogata historia
Decyzję o budowie nowego kościoła na Pradze władze kościelne podjęły pod koniec XIX wieku. Wtedy kościół MB Loretańskiej nie mógł już pomieścić wiernych – parafia liczyła aż 32 tysiące osób. Na budowę składali się mieszkańcy. Świątynie budowali w latach 1888–1904 według Józefa Piusa Dziekońskiego (przy współpracy Ludwika Panczakiewicza). Projekt specjalna komisja wybrała w konkursie. 29 września 1901 roku konsekracji świątyni dokonał ks. bp. Kazimierz Ruszkiewicz. Kościół uznawany jest za arcydzieło polskiej sztuki sakralnej. Składa się z pięciu wież. Dwie główne miały 75 metrów wysokości, trzy były znacznie mniejsze. Swoją architekturą budynek nawiązuje do gotyku mazowieckiego lub nadwiślańskiego. W latach 30. XX wieku wieże zaczęły pękać. Okazało się, że trzeba je obniżyć do 2/3 ich dotychczasowej wysokości. Dokonano tego w latach 1932-1934. Pod koniec II wojny światowej wycofujący się Niemcy wysadzili świątynię. Częściowo odbudowano ją w roku 1951, a całkowicie w 1972.
Katedra na prawym brzegu
W roku 1992 ojciec święty Jan Paweł II utworzył Diecezję Warszawsko-Praską. Wśród kandydatów na katedrę było kilka świątyń, m. in. kościół Najczystszego Serca Maryi przy pl. Szembeka. Ostatecznie bazyliką katedralną został kościół św. Floriana Męczennika i Michała Archanioła. W bazylice znajduje się m.in. popiersie i relikwiarz z sercem ks. Ignacego Kłopotowskiego oraz wiele tablic pamiątkowych m.in. poświęconych Józefowi Piusowi Dziekońskiemu. Na postumencie w prawej nawie znajduje się barokowa figura św. Floriana Męczennika – patrona strażaków, który wraz ze św. Michałem Archaniołem jest patronem świątyni.
Od listopada 1994 roku na placu przed kościołem znajduje się kamień poświęcony ofiarom rzezi Pragi. 13 czerwca 1999, podczas swojej VII pielgrzymki do Polski, Jan Paweł II spotkał się przed katedrą z wiernymi oraz przewodniczył liturgii słowa. Od 2005 roku przed katedrą stoi pomnik ks. Ignacego Skorupki. Ostatnio wiele miesięcy trwał tam remont. Od 15 stycznia po zakończeniu najważniejszych prac wróciły msze święte. W czerwcu zapadła decyzja o zmianie proboszcza.
(Zaktualizowana wersja artykułu, który ukazał się przy okazji zakończenia remontu świątyni)