1 marca 1951 roku, o godzinie 20.00, w więzieniu mokotowskim przy ulicy Rakowieckiej komunistyczni zbrodniarze zamordowali dowódców IV Zarządu zrzeszenia Wolność i Niezawisłość. Zginęli Łukasz Ciepliński, Adam Lazarowicz, Mieczysław Kawalec, Józef Rzepka, Franciszek Błażej, Józef Batory i Karol Chmiel. Był to symboliczny koniec Polskiego Państwa Podziemnego
Od trzynastu lat Dzień Żołnierzy Wyklętych jest świętem państwowym. Obchodzony jest 1 marca. Tego dnia, 1 marca 1951 roku komunistyczni zbrodniarze wykonali ostatni wyrok śmierci na żołnierzach IV Zarządu Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość. To był symboliczny koniec istnienia Polskiego Państwa Podziemnego. Choć walka niepodległościowego podziemia trwała jeszcze w kolejnych latach. Ostatni Wklęty zginął w na początku lat 60.
Jednak to 1 marca 1951 roku był symbolicznym końcem podziemnej, niepodległościowej armii. Potem wprawdzie toczyły się walki, ale były to walki niedużych, nie powiązanych ze sobą grup. Wśród nich byli i bohaterowie podziemia, i ludzie bardziej anonimowi, osoby dwuznaczne, ale i paru zwyczajnych uzurpatorów i watażków. Przed 1 marca 1951 roku mówimy o państwie podziemnym i jego spadkobiercach. Zrzeszenie Wolność i Niezawisłość było KONTYNUACJĄ Armii Krajowej. Więc absurdem są twierdzenia, jakoby Żołnierze Wyklęci byli jakąś dla AK konkurencją. Natomiast były oczywiście inne formacje, jak Narodowe Siły Zbrojne, Bataliony Chłopskie. Żołnierze Wyklęci płacili za sprzeciw wobec narzuconego im siłą, na ruskich bagnetach ustroju ogromną cenę. Byli mordowani, więzieni w strasznych warunkach. Potem byli wymazani z historii – stąd określenie Żołnierze Wyklęci. Pamięć o nich przywrócono w latach 90. i 2000. A święto państwowe obowiązuje od 2011 roku.