Wyniesienie na ołtarze Aleksandra Suworowa, rzeźnika Pragi może szokować, jeśli nie zna się historii całej Cerkwi prawosławnej w Rosji.
Od XVIII wieku Cerkiew była wyjątkowym zjawiskiem na mapie światowego prawosławia, gdzie car był głową Kościoła. Od czasów Stalina i ta mocno zależna Cerkiew stała się zależna jeszcze bardziej, będąc de facto sektą całkowicie zarządzaną przez sowieckie służby. W państwie Putina pełni podobną rolę. Po kolei. Od Wielkiej Schizmy, za której symboliczną datę przyjmuje się rok 1054 (XI wiek) świat chrześcijański podzielił się na dwie wielkie grupy – chrześcijaństwo zachodnie (dominujący katolicyzm) i wschodnie (prawosławie). O ile w katolicyzmie przywódcą był papież – biskup Rzymu, w prawosławiu patriarcha Konstantynopola był zwierzchnikiem wyłącznie symbolicznym. Cerkwie miały swoje autokefalie, czyli były niezależne. Jednak w Rosji od XVII wieku następowało stopniowe uzależnienie się hierarchii od władzy państwowej, rolę głowy Cerkwi zaczynał pełnić car. To umocniło się za czasów Piotra I i Katarzyny II.
Jednak i ta Cerkiew padła ofiarą prześladowań po nastaniu władzy bolszewików. W czasie II wojny światowej Józef Stalin dla swoich potrzeb Cerkiew odbudował. Była to jednak Cerkiew, która mocno zinfiltrowały sowieckie służby. I całkowicie podporządkowała ją sobie komunistyczna władza. Jak pisaliśmy półtora roku temu, to trochę tak, jakby Kościół anglikański, w którym brytyjski monarcha pełni rolę głowy Kościoła, został dodatkowo rozbity, jego biskupi wymordowani. A na koniec jakaś skrajna, totalitarna władza odbudowała ten Kościół, ale już jako służącą jej celom przybudówkę. To właśnie stało się z Cerkwią w czasach sowieckich. A dziś służy ona celom pozującego na cara Władimira Putina i jego bandytów. Stąd właśnie pomysły wychwalania i błogosławieństw rosyjskich zbrodni, czy wynoszenia na ołtarze ewidentnego zbrodniarza.
„NOWY TELEGRAF WARSZAWSKI” LISTOPAD 2023