Kot wolnożyjący to to samo co bezdomny? Jaką rolę pełnią mruczki osiedlowe?
Kot wychodzący, domowy, bezdomny, wolnożyjący. To ogromna różnica. W miejskim ekosystemie nasze „domowe tygrysy” pełnią niezwykle ważną rolę. O ile w domu są po prostu przyjaciółmi, istotnymi w kototerapii, członkami rodziny, na wsi chronią już przed szkodnikami. Istotna jest też rola miejskich kotów wolnożyjących. Przypominamy nasz archiwalny tekst.
Kot domowy, pochodzący najpewniej od kota nubijskiego, jest obok psa jednym z najpopularniejszych zwierząt domowych. Od wieków pełni bardzo pożyteczną rolę – sama obecność kota w mieszkaniu, czy domu powinna odstraszać gryzonie, i na pewno obecność kota jest o wiele bardziej „humanitarnym” sposobem radzenia sobie z nieplanowanymi lokatorami, niż deratyzacja. Ta rola kocich towarzyszy jest już dziś mniej istotna w mieszkaniach prywatnych, wciąż niezwykle ważna w osiedlach, w przypadku kotów wolnożyjących.
Mruczące warszawiaki. Te domowe i te osiedlowe
Kot domowy może być wychodzący, bądź nie. A kot wolnożyjący, to nie to samo, co kot bezdomny. Warto znać te różnice.
Koty domowe to te mruczki, które mieszkają z nami w naszych mieszkaniach. Dzielą się na wychodzące i niewychodzące. Pierwsze, jak nazwa wskazuje nie są wypuszczane na zewnątrz, ich światem jest nasz rodzinny dom. Wychodzące – to takie, które są wypuszczane, czasem znikają na kilka dni, pojawiając się w domu co jakiś czas.
Koty bezdomne – to takie, które miały właściciela, ale z jakiegoś powodu, najczęściej zgubienia się, znalazły się na wolności.
Koty wolnożyjące – zwierzęta, które nigdy nie miały domu z człowiekiem, żyją w koloniach w pobliżu siedzib ludzkich. Pełnią niezwykle istotną rolę w miejskim ekosystemie. Ich niekontrolowana liczba byłaby problematyczna, stąd działania fundacji dbającej o wyłapywanie wolnożyjących kotów, kastrowanie ich itd. Z drugiej strony pozbycie się ich – jak stało się kilka lat temu w jednej ze stołecznych dzielnic – może spowodować niekontrolowany wzrost populacji gryzoni.
(NTW)