Polacy ginęli paleni żywcem, rozstrzeliwani, kobiety przed śmiercią bandyci gwałcili. Nie oszczędzali maleńkich dzieci, kobiet w ciąży. Rzeź Woli to najtragiczniejszy epizod Powstania Warszawskiego. Jedna z największych zbrodni w historii świata. Z rozkazu Adolfa Hitlera w sierpniu 1944 roku Niemcy bestialsko zamordowali kilkadziesiąt tysięcy cywilów.
Niemcy realizowali osobisty rozkaz Adolfa Hitlera. Już na wiadomość o wybuchu Powstania zbrodniarz kazał zrównać miasto z ziemią. I wymordować wszystkich mieszkańców.
Ludzi oprawcy wywlekali z domów, bestialsko mordowali
Na Woli egzekucje miały miejsce już w pierwszych dniach sierpnia, jednak ich kulminacja zaczęła się 5 sierpnia 1944 roku. ludzi wywlekano z domów, rozstrzeliwano w konkretnych miejscach egzekucji. Kobiety były gwałcone, czasem przez kilku mężczyzn na raz. Główki dzieci roztrzaskiwano o mury. Nie oszczędzano nikogo – ginęły kobiety, starcy, dzieci. W trakcie masakry, której punkt szczytowy przypadł w dniach 5–7 sierpnia 1944, zamordowano od 30 tys. do 65 tys. polskich mężczyzn, kobiet i dzieci. Była to prawdopodobnie największa jednorazowa masakra ludności cywilnej dokonana w Europie w czasie II wojny światowej. Prawdopodobnie największa w historii pojedyncza zbrodnia popełniona na narodzie polskim. Jak podaje Wikipedia, po wojnie wielki pogrzeb prochów mieszkańców dzielnicy odbył się 6 sierpnia 1946.
Trumny w kościele Zbawiciela
Tego dnia, żałobna msza odbyła się w śródmiejskim kościele Najświętszego Zbawiciela. 100 – według innych źródeł 115 lub 117 – trumien przewieziono otwartymi samochodami na Wolę. Uroczyście pochowano na Cmentarzu Powstańców Warszawy. Trumny zawierały od 8 do 12 ton prochów ludzkich. Zebranych z miejsc straceń na ulicach, skwerach i podwórkach Woli. Także z okolic Pawiaka, ruin getta warszawskiego, siedziby Gestapo w al. Szucha oraz Instytutu Radowego na Ochocie. Szczątki ofiar Powstania Warszawskiego – zazwyczaj anonimowych cywilów – były grzebane na Cmentarzu Powstańców Warszawy do początku lat 50.
Warszawa pamięta
Dziś pod kurhanem, na którym w 1973 roku postawiono Pomnik „Polegli Niepokonani”, pogrzebanych jest nawet do 12 ton ludzkich prochów. Odpowiada to liczbie ok. 40–50 tys. zamordowanych. Wokół pomnika mieszkańcy ułożyli bruk zebrany z wolskich ulic. Ponadto miejscem pochówku ofiar rzezi Woli jest Cmentarz Wolski. Są tam m.in. symboliczne groby redemptorystów z klasztoru przy ul. Karolkowej oraz ss. benedyktynek zamordowanych w Szpitalu św. Łazarza. Na cmentarzu prawosławnym spoczywają szczątki dzieci z sierocińca oraz mieszkańców domu parafialnego parafii św. Jana Klimaka.
(źródło: Wikipedia, NTW, materiał ukazal sie już na naszych łamach, publikujemy w związku z rocznicą wybuchu Powstania Warszawskiego)